تعبیه IUD
تعبیه IUD – ابتدا پزشک با انجام آزمایش باید مطمئن شود که فرد درحال‌حاضر باردار نیست یا احتمال بارداری در چند روز گذشته وجود نداشته است.
سپس بقیه‌ی مراحل شبیه معاینه‌های معمول صورت می‌گیرد.
پزشک با استفاده از اسپکولوم، دهانه‌ی رحم را باز می‌کند.
ممکن است برخی از پزشکان از داروهای بی‌حسی استفاده کنند
یا برای اطمینان از نبودن عفونت‌های مقاربتی نمونه‌برداری انجام شود.
سپس با استفاده از وسیله‌ای دهانه‌ی رحم باز نگه داشته می‌شود
و از یک وسیله‌ی اندازه‌گیری باریک برای سنجش عمق رحم استفاده می‌شود.
با این روش می‌توان محل دقیق کارگذاری آی یو دی را مشخص کرد.
در این مرحله پزشک آی یو دی را درون رحم قرار می‌دهد؛
ابتدا بازوهای T شکل دستگاه جمع و آی یو دی شبیه به چوب‌کبریت می‌شود
و وقتی که درون رحم قرار می‌گیرد این بازوها دوباره باز می‌شوند.
تمام این مراحل به‌سرعت صورت می‌گیرد ؛ به‌طوری که کارگذاری آی یو دی در عرض چند دقیقه انجام می‌شود .
آی یو دی یا ابزار درون رحمی (IUD)
وسیله‌ای به شکل‌های گوناگون (اکثرا T شکل) است از جنس پلاستیک یا فلز که برای پیشگیری از آبستنی درون رحم جایگذاری می‌شود.
آی یو دی مانع ورود اسپرم به رحم و بارور کردن تخمک می شود.
استفاده از آی یو دی شاید برای همه خانم ها مناسب نباشد
اما با توجه به پیشرفت های اخیر، آی یو دی های امروزی برای اکثر خانم ها قابل استفاده است
و استفاده از انها برای مدت طولانی امکانپذیر است.
انواع آی یو دی
دو نوع اصلی IUD وجود دارد:
نوع همراه با دارو (Medicated)
و نوع غیرداروئی (Nonmedicated)
هر دوی آنها از پلی‌اتیلن یا پلی‌مرهای دیگر ساخته شده‌اند .
به علاوه IUDهای همراه با دارو و یا IUDهای با فعالیت زیستی (Bioactive) ، یا یون‌های فلزی آزاد می‌کنند (مثل مس) و یا هورمون آزاد می‌کنند (مثل پروژسترون).
IUDهای غیرداروئی یا IUDهای خنثی از نظر شیمیائی (Inert IUDs) به IUDهای نسل اول معروف هستند.
IUDهای مِسی نسل دوم و IUDهای هورمونی، نسل سوم محسوب می‌شوند.
IUDهای همراه دارو به منظور کاهش عوارض جانبی و افزایش کارآئی آنها برای پیشگیری از بارداری ساخته شده‌اند.
به‌هر حال این نوع IUDها گران‌تر هستند و به منظور باقی ماندن اثرات آنها ، بعد از مدت خاصی باید تعویض شوند.
اگر آی یو دی به طرز صحیح در رحم تعبیه شود، میزان موفقیت آن بیشتر از ۹۹ درصد است.