فیبروم رحم
فیبروم رحم / Uterine fibroid – رشد بیش از اندازه بافت رحم در زنان در سن بچه داری است یا به عبارتی فیبروم رحم یا تومورخوش خیم عضله صاف رحم ، شایع‌ترین تومور لگنی در نزد زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی دیده می‌شود .
در این بیماری سلول‌های ماهیچه‌ای و دیگر بافت‌هایی که دیواره رحم را می‌سازند ، غده‌های غیرسرطانی درون دیواره رحم و پیرامون آن می‌سازند .
این بیماری می‌تواند باعث نازایی شود .
خطر دچار شدن به این بیماری در زنانی که نسبت به قدشان افزایش وزن دارند ، بالا و در زنانی که بچه دار شده‌اند ، پایین است.
انواع فیبروم‌ها
فیبروم‌ها بر اساس محل آن‌ها در رحم تقسیم‌بندی می‌شوند .
شایع‌ترین محل وجود آن‌ها موارد زیر است :
- · اینترامورال (داخل عضله رحم)
- · ساب سروزال (به صورت توده برجسته‌ای خارج رحم)
- · زیر مخاطی (داخل حفره رحم)
نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همه موارد نادرتر است با بیشترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خون‌ریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه‌است
به نظر می‌رسد فیبروم رحم / Uterine fibroid پی آمد عوامل زیادی است که بر هم اثر می‌گذارند .
این عوامل ممکن است ژنتیکی، هورمونی، محیطی یا ترکیبی از همه این‌ها باشد .
نشانه‌های فیبروم رحمی
بسیاری از زنانی مبتلا به فیبروم رحمی ، هیچ نشانه‌ای ندارند . نشانه‌های این بیماری ممکن است این گونه باشد :
- قاعدگی‌های سنگین و دردناک یا خون‌ریزی بین دوره‌های ماهانه
- احساس پری در پایین شکم
- ادرار زیاد
- درد به هنگام نزدیکی جنسی
- درد در پایین کمر
- مشکلاتی در تولید مثل، مانند نازایی، سقط جنین یا زایمان زودرس
بیشتر زنان مبتلا به فیبروم رحمی نازا نیستند و می‌توانند بچه دار شوند .
برخی زنان مبتلا به فیبروم رحمی ممکن است نتوانند به‌طور طبیعی باردار شوند.
اما با پیشرفت‌های که در درمان ناباروری رخ داده‌است ، ممکن است برخی از این زنان باردار شوند.
پیشگیری
راه خاصی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد ، اما اجتناب از مصرف هورمون‌های زنانه ممکن است رشد فیبروییدها را کمتر کند.
استروژن موجود در قرص‌های ضدبارداری با دوز کم چندان خطر مهمی ندارند ، اما استروژن با دوز زیاد ممکن است باعث بزرگ شدن فیبروییدها شود. لذا اگر مصرف قرص ضد بارداری مضر بود، باید به فکر استفاده از سایر روش‌های جلوگیری از بارداری باشید.
درمان فیبروم رحمی
زنانی که به فیبروم رحم / Uterine fibroid دچار هستند ، اما نشانه‌های آن را نشان نمی‌دهند، ممکن است به درمان نیاز نداشته باشند. زنانی که درد یا دیگر نشانه‌های این بیماری را دارند ممکن است این درمان‌ها برای آن‌ها سودمند باشد:
درمان دارویی
داروها ممکن است باعث فروکش کردن نشانه‌های فیبروم رحمی‌شوند و حتی از رشد آن جلوگیری کنند یا آن را کند سازند.
اما هنگامی که بیمار داروها را کنار می‌گذارد، بافت فیبری اغلب بار دیگر رشد می‌کنند.
امکان دارد برای به حداقل رساندن خون‌ریزی رحمی مصرف پروژستین‌ها توصیه شود. برای تخفیف درد هم استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی توصیه می‌شود .
جهت درمان خون‌ریزی در برخی موارد از آمپول دیفرلین یا دکاپپتیل GNRH به مدت محدود حدود شش ماه که سبب کاهش سایز میوم و رفع انمی بیمار می‌شود استفاده می‌شود . یکی از داروهای معروف جهت درمان این عارضه لورلین یا Lorelin است که از خانواده آگونیست های GNRH محسوب می شود. البته نتیجه درمان قطعی نیست و گاها با قطع مصرف دارو سایزمیوم به سایز قبلی خود می‌گردد ولی به هر صورت جهت کاهش سایز میوم قبل از جراحی مفید است .
جراحی
چند جراحی نیز برای فیبروم رحمی وجود دارد :
میومکتومی : برداشت بافت فیبری و گذاشتن بخش‌های سالم رحم که به آن می‌گویند. میومکتومی
بریدن رگ‌های خون‌رسان به بافت فیبری باعث فروکش کردن رشد آن‌ها می‌شود .( آمبولیزاسیون ) که عارضه آن از بین رفتن قدرت باروری در آینده است.
هیسترکتومی : برداشت رحم ، که تنها راه اطمینان بخش برای درمان فیبروم رحمی است.